Οποιαδήποτε αλλοίωση του μαστού κρίνεται κλινικά ή ακτινολογικά ύποπτη πρέπει να ταυτοποιείται ιστολογικά. Σήμερα, για τη διερεύνηση των ύποπτων ευρημάτων χρησιμοποιούνται τεχνικές διαδερμικής βιοψίας, οι οποίες εκτελούνται συνήθως υπό υπερηχογραφική ή μαστογραφική καθοδήγηση.

Η προεγχειρητική διάγνωση των αλλοιώσεων του μαστού είναι υψίστης σημασίας, καθώς από τη μια μεριά αποφεύγεται η άσκοπη χειρουργική επέμβαση στις περιπτώσεις που η βιοψία αποδεικνύει μία καλοήθη αλλοίωση, και από την άλλη, σε περίπτωση κακοήθειας, μπορεί να γίνει σωστός σχεδιασμός της χειρουργικής παρέμβασης.

Αυτό συνεπάγεται τη σωστή ενημέρωση της ασθενούς για την έκταση της επέμβασης, την αναγκαιότητα αφαίρεσης μασχαλιαίων λεμφαδένων, την επίπτωση του χειρουργείου στην εμφάνιση του μαστού και τη δυνατότητα ογκοπλαστικής επέμβασης ή αποκατάστασης του μαστού σε περίπτωση μαστεκτομής.